İsim/Soyisim:Marcus Miller
Karakterin Özellikleri:Araştırmacı hafif kurnaz ve malına düşkün
Rp:
Bugun güzel uyandım sanırım.Yatağımda boş bir yastık görmek beni pek mutlu etmese bile bu günümü hiçbir şey bozamazdı.Her zamanki sabah cimnastiğimi yapıyordum.Kollarımı kaldırdım ve iki yana aç.Ahh çok hoşuma gidiyordu bu haraket.Bir güne tam olarak hazırlıyordu beni.Güzel kollarım...
Şimdi kalkma zamanı deyip,kendimi kandırmaya çalışmam nafileydi sanırım.Tembellikten hoşlanıyordum.Alışkanlık Marcus alışkanlık.Ne yapabilirsin ki.Yanımdaki boş yastığa bakmak beni biraz üzüyordu.Uzun yalnız bir geceden sonra artık kalkma vaktim gelmişti sanırım.
Sonunda yataktan kalktım ve çalışma masama doğru ilerledim.Masamın konumu gayet güzeldi.Odamı değiştirmeyi severim.Ufak bir evde,ufak bir oda işte.Ben mutluyum önemli olan da o zaten.Odamın köşesine masamı koymuştum.Herkese itici gelse bile pencerenin bulunduğu yer orasıydı.O köşe benim hayatım olucaktı.Her odamın şeklini değiştirişimde milim milim pencereye yaklaştırıyordum.Ufak bir çocuk gibiydim.Sanki biri görücekte kızacakmış gibiydi.Şimdi ise özgür bir koca çocuk olmuştum.Sandalyemi çektim.Eskimişsin sandalye ama halen o kahverengiliğini korumuşsun.Ama hemen sevinme sen de benim yaşlanmaya mecbursun.Dayanacağız sandalyem.Şimdi seni masadan uzaklaştıracağım.Sonunda oturabildim.Şimdi işime dönme zamanı.Heh kağıtlarımı da buldum.Bakalım nerede kalmışız
Eskimiş kağıtlara aşığım,
O sarı ve terkedilmiş,
Kıvrılıp bir kenara atılmış,
Evsiz bir kadın gibi.
Kalem onu aldatmıştı adeta
Biraz daha büyümek için
Gösterişli olmak için
Ömrünü yedirmişti keskin bir demire.
Kağıt,onu seviyordu
Ona her dokunuşunda
Her vurgusunda
Tekrar aşık oluyordu
Tekrar bir oluyordu
Sevdiği erkeğiyle...
Dün gece güzel yazmışsn Marcus.Ne zaman yazdığımı pek hatırlayamasam da bunu dergiye gönderebilirim.Biraz daha devam ettirmek gerekecek sanırım.Beğendim konusunu.Demekki arada kendini dağıtmakta gerekiyormuş.
Kalem kağıda aşık olsa bile
Alışmıştı o aldatan demire
Göremiyordu öldüğünü
Yavaş yavaş,
Anlamadan,
Daha büyük,
Daha çekici,
Daha iyi...
Yok yok burası olmadı.Son iki kelimeyi silmem gerekiyor sanırım.Silgimi çıkardım ve silmeye başladım.Yumuşak silginin silişini benim kadar seven ve bundan zevk alan yoktur sanırım.Biraz daha silersem silgiyi bitereceğim.Neyse yazıma devam ediyorum.
Daha çekici,
Daha güzel görünmek
İlgi görmek için
Çürütüyordu kendini..
Burada şimdilik dursun.Biraz hava almam gerekiyor.Pencere koluna doğru uzandım ve pencereyi açtım.Bu güzel koku beni kendimden geçiriyordu.Ancak bir terslik vardı.Arabam yerinde yoktu!!Ama bu olamaz!Hemen yerimden kalktım ve paltomu giyip kapıya doğru yöneldim.Terliklerle bu sonbahar günü emliyete gitmek zorundaydım.Arabam sahip olduğum tek şeydi.Evim bile kira.Ancak araba benimdi.Güzel yeşil bir Lincoln'dü.Her ne kadar eski olsa bile benimdi o.Buradan emniyete bayağı bir yol olucaktı.İçim sıkılmaya başladı.Oysaki güne çok iyi başlamıştım.Neyse yapacak bir şeyim yok.
Dün gece yağmur yağmış sanırım.O temiz kokuyu alabiliyorum.Yerler de biraz çamurlu.Bu kocaman araziyi biri sulamadığına göre demek ki yağmur yağmış.Zekana hayranım Marcus.Hemen çözüveriyorsun doğa olaylarını.Etafa baka baka yolumu almaya başladım.Çamur yoldan başka yol yoktu bizim oralarda.Terliklerle yürümek daha beter bir şeydi.Balçık gibi yapışıveryordu bu pis çamur.Ama arabam için çektiğim bu çile değecek gibi hissediyordum.
Sokağa biraz garip çıkmışım sanırım.Bütün gözler bana bakıyordu.Şapka takmadığımdan olabilir.Ya da üstümde pijamalarım olduğundan olabilir.Bu palto keşke heryerimi kaplasaydı.Aslında alırken Rus tarzı yaptırmam gerektiğini biliyordum.Ama artık çok geçti.Neyse diyerekten bu çamurlu yolda yolumu bulmaya çalışmaya devam ediyorum.Bu gözler gittikçe artmaya başladı.O kadar da kötü değildim ve sadece iki gün önce duş almıştım.Kokum yüz metre öteki insanlara gidiyor olamazdı herhalde!Kafamı öne eğip emliyete doğru hızlıca yürümeye başladım.
Sonunda o zor yolu geçtim ve adliyenin basamaklarına teker teker çıkmaya başladım.Çamurlar basamaklara yapışıyor ve benim yürümemi engelliyordu.Terliklerimi merdivenlerde bırakmazsam bir iki basamak sonra tamamilen yapışacaktı.Terliklerimi merdivenlerde bırakmak zorunda kaldım.Yeni sahipleri artık onlardı.
İçeri girdiğim.Sonunda medeniyet.İçerisi hafif sıcak ve kimse size bakmıyordu.Tam benlikti.Taşralı gibi hissediyordum kendimi ve öyle davranmaya karar verdim.Direk en yetkili amirin odasına giriverdim.Delilik yaptığımın farkındaydım ama arabamsız ben bir hiçtim.İçeri girer girmez oradaki polisler beni kollarımdan tuttu.Birden imdat polis diye bağırdım.Şef gülmeye başladı ve beni bırakmalarını söyledi.Zaten bu halimle komiktim daha da komik duruma düşmüştüm.Şef'e arabamın çalındığını söyledim ve 1970 model Lincoln olduğunu söyledim.Şef hemen anons etti ve özel telefonu çalmaya başladı.Hemen açtı ve anlamsızca kafa sallamaya başladı.Telefonu kapadığında ''Atın şunu nezarete'' dedi.Şaşırdım.Ben bir şey yapmamıştım hatırladığım kadarıyla.Birden ellerim arkadan kelepçelendi ve demir parmakların oraya götürülmeye başladım.Arkadan Şef'in sesini duydum ve yanındakilere şunları dedi;
Bu hasta adamı yetkililer gelinceye kadar nezarette tutun.Dün gece bir araba çalıp kaza yaptıktan sonra ünlü bir yazarın evine girmiş.Yazar seyahatte olduğu için ev boşmuş.Bu deli de oraya girmiş ve geceyi orada geçirmiş.Sabahta bize arabam çalındı diye geri döndü.Kayıtlarına baktım da kaza yaptığı araba 1970 model yeşik Lincoln'müş.Ve tahmin edin kimin arabasıymış.Bu şizofreniyi iki aydır arıyorlarmış.Bizim bulmamız iyi oldu.Artık daha fazla zarar veremeyecek...
Anasayfa 
